Rozbiory terytorialne Polski. Powstanie 1830-1831. Wielka emigracja. Polski romantyzm
Aktualności
W uniwersalnej historii narodów występuje rzadkie zjawisko, takie jak zniknięcie narodu z mapy świata i jego ponowne pojawienie się po upływie 123 lat. Otóż tak właśnie stało się z Polską w XVIII wieku naszej ery, potem z jej pojawieniem się po 123 latach nieistnienia na mapie Europy i ponownym pojawieniem się w 1918 roku, po zakończeniu Wielkiej Wojny. To jest temat dzisiejszej rozmowy, ale najpierw należy zatrzymać się i przeanalizować, dlaczego doszło do takiego zjawiska, jakie są jego przyczyny polityczne, społeczne i militarne oraz konsekwencje.
Polska ma bogatą historię liczącą ponad trzynaście wieków, począwszy od VII wieku, kiedy na równinach między Odrą, Wartą i Wisłą osiedlają się plemiona osadnicze z Azji Południowo-Wschodniej, zwane Indoeuropejczykami lub Aryjczykami; nazywano je „Polanos” od słowiańskiego bieguna: nizinne. Zasadniczo byli rolnikami, ale wcześnie musieli zapewnić swoją obronę, z powodu ciągłych najazdów ich sąsiadów. Świadczy o tym archeologiczna rekonstrukcja ruin „Biskupina”, polegająca na budowie szeregu domów i urządzeń nad jeziorem, głównie o celach obronnych. Mała Wenecja dla Ciebie.
Ta potrzeba obrony zmienia ich w lud wojowników na przestrzeni wieków i będzie trwać, jak zobaczymy w całym ich historycznym rozwoju jako potrzebę utrzymania. Przykładem tej wędrówki wojowników jest przytoczenie tylko kilku przykładów, bitwa pod Grunwaldem w 1410 roku, w której polska kawaleria pokonuje nie tylko Krzyżaków. Albo bitwa pod Wiedniem, gdzie pokonują oblegających Turków pod Wiedniem w 1683 r. Albo bitwa zwana „Cudem nad Wisłą” w 1920 r., W której pokonują „Armię Czerwoną”, która przybyła po rosyjskiej rewolucji bolszewickiej, by podbić do Europy za rewolucję proletariacką.
Wracając do omawianego tematu, bardzo interesujące jest przyjrzenie się zjawiskom i przemianom społeczno-politycznym, kulturowym i gospodarczym, jakie zaszły w XVIII wieku. Głównie rewolucja przemysłowa w Anglii (1770) i rewolucja francuska (1789). W 1772 roku następuje pierwszy rozbiór terytorialny Polski. Podczas wspomnianej już pierwszej rewolucji przemysłowej pojawił się parowóz, rozpoczął się rozwój kolei i przemysłu tekstylnego. Rewolucja francuska oznaczała całkowitą przemianę życia politycznego narodów europejskich. Polska wyszła z wojen ze Szwedami: wojen północnych i najazdu szwedzkiego, zwanego „potopem”, gdzie praktycznie Szwedzi zajmują całe terytorium Polski. Przyniosło to wielką słabość polityczną i początek ingerencji sąsiednich mocarstw w wewnętrzne sprawy Polski.
PIERWSZY ROZBIÓR – 1772.
Coraz słabszy kraj nie był w stanie okiełznać pragnień terytorialnych swoich sąsiadów. Tym samym Rosja, Prusy i Austria dokonały pierwszego rozbioru terytorialnego Polski, w wyniku którego straciło 30% powierzchni swojego terytorium i 35% ludności. Jednak nadal, był to kraj europejski o powierzchni 520 000 km2.
II ROZBIÓR – 1793.
Sankcja liberalnej konstytucji z 3 maja 1791 r., Drugiej po amerykańskiej i pierwszej w Europie, jeszcze przed Francją, zmusiła Rosję i Prusy do interwencji, aby zapobiec powstaniu silnego państwa i tworzą drugi rozbiór terytorialny Polski, który zostaje zredukowany do 4 000 000 mieszkańców skupionych na obszarze 212 000 km2. W 1794 r. Doszło do antyrosyjskiego buntu Kościuszki, w efekcie ostateczny cios w niepodległość Polski nastąpił po stłumieniu buntu antyrosyjskiego generała Tadeusza Kościuszki wraz z generałem Kazimierzem Puławskim (Obaj znani bohaterowie walki o niepodległość Stanów Zjednoczonych Ameryki). Bunt przegrany w bitwie pod „Maciejowicami” po serii pierwszych zwycięstw.
ROZBIÓR TRZECI – 1795 – CAŁKOWITY DYSTRYBUCJA.
Trzy sąsiednie mocarstwa powodują całkowity podział narodu, powodując abdykację króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego, ostatniego monarchy Rzeczypospolitej Obojga Narodów: Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Polska zostaje w ten sposób wymazana z mapy Europy na 123 lata, aż do zakończenia „Wielkiej Wojny” w 1918 r. Później sukcesy militarne Napoleona Bonaparte zaowocowały powstaniem w latach 1807–1815 Wielkiego Księstwa Warszawskiego. Działania Corso napełniały nadzieją życzenia legionów polskich utworzonych we Włoszech przez generałów Józefa Wybickiego i Henryka Dąbrowskiego, którzy walczyli u jego boku w nadziei na dotarcie do Polski i jej wyzwolenie. W ten sposób ten ostatni stworzył w 1797 r., Będący później polskim hymnem narodowym, słynny mazurek, z którego wynikało, że Polska nie umrze tak długo, jak będziemy żyli. Napoleon nie mógł w pełni spełnić swojej obietnicy, ponieważ po katastrofalnej kampanii rosyjskiej w latach 1811-1812 i późniejszej klęsce pod Waterloo, Wielkie Księstwo Warszawskie, które zostało utworzone na mocy traktatu w Tylży, zostało odwołane przez kolejny Kongres Wiedeński w 1815 roku.
POWSTANIE LISTOPADOWE 1830. WIELKA EMIGRACJA. POLSKA ROMANTYKA.
W listopadzie 1830 r. Zbrojne powstanie przeciwko najeźdźcom odbyło się w ramach protestów europejskich, zgodnie z decyzją kongresu wiedeńskiego. Powstanie zakończyło się klęską i przyniosło emigrację ponad 10 000 osób, w większości z polskiej elity intelektualnej zwanej wielką emigracją. Wśród emigrantów był wybitny przywódca polityczny tego ruchu, książę Adam Jerzy Czatoryski. Ta emigracja osiedliła się w stolicy Francji, Paryżu, a jej przywódcą jest polski szlachcic. Powstaje polski rząd na uchodźstwie, który ma ważny rozwój polityczny, w tym z ambasadami w Londynie i Konstantynopolu. I narodziny ruchu, który nazwano „polskim romantyzmem”, z głównymi postaciami, takimi jak muzyk Fryderyk Chopin, Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki, w literaturze, między innymi. To we Francji ukazuje się dzieło literackie „Pan Tadeusz”, jeden z najwspanialszych wierszy epopei polsko-litewskiej, uważany za pomnik polskiej literatury romantycznej.
Polscy emigranci zaczęli być obecni w reszcie świata: Ignacy Domeyko położył podwaliny geologiczne Chile. Ernest Malinowski zbudował sieć kolejową w Peru. Paul Edmund Strzelecki zbadał terytoria Afryki i Australii w poszukiwaniu korony brytyjskiej. Józef Korzeniowski, który pisał po angielsku pod pseudonimem Joseph Conrad, stając się klasykiem światowej literatury. Ignacy Paderewski, kontynuator chopinowskiego romantyzmu muzycznego i wybitny polski polityk i dyplomata, który był prezydentem II RP. Pani Curie, dwukrotna nagroda Nobla w dziedzinie chemii i fizyki. Cyprian Kamil Norwid, poeta, dramaturg, malarz i rzeźbiarz. Poeta Zygmunt Krasińki, obok Mickiewicza i Słowackiego, uchodził za członka trójki narodowych poetów romantycznych. Aleksander Mirecki, wybitny skrzypek. Ignacy Szymański, wybitny wojskowy, który służył w USA Guillermo „Apolinaire” Kostrowicki, francuski poeta, eseista i powieściopisarz.
Lista może być nieskończona, ale wystarczy niewielka próbka, by pobieżnie zorientować się, jak ważna była polska inteligencja dla nauki i kultury powszechnej. Jednym słowem o rozwoju ludzkości.
Transkrypcja wykładu „zoom”, który Jacek Piechocki odbył 18 lipca 2020 r. ze studentami pierwszego kursu języka polskiego „Koło Kultury Polskiej San Juan Pablo II z La Plata”.
